Soms loop ik over de boulevard van Jomtien Beach Thailand en denk ik: hoe heb ik dit ooit kunnen inruilen voor een regenachtige straat in Nederland, vol fietsen, haast en mensen die niet eens tijd hebben om je aan te kijken? Hier is het leven simpel. Je loopt. Je eet wat. Je praat wat. Je doet niks — en dat is precies de bedoeling.
In mijn video over Jomtien Beach zie je wat ik bedoel. Je ziet me wandelen langs het strandpad, wat eten scoren, een joint roken en gewoon… ademen. Geen gehaast, geen verplichtingen. Gewoon mensen die elkaar groeten, stilzitten met een biertje en genieten van het moment.
In Nederland ben je altijd te laat, te moe of te druk
We moeten het er toch even over hebben: hoe absurd is het dagelijkse leven in Nederland eigenlijk? Alles draait daar om schema’s. 9-tot-5, kinderen ophalen, boodschappen doen, e-mails beantwoorden, abonnementen opzeggen, en Netflix aanzetten om te vergeten dat je morgen weer moet. Niemand heeft tijd. Niemand leeft echt. Zelfs in het weekend zit je agenda nog vol.
En wat krijg je ervoor terug? Regen, grijze luchten, gefrustreerde gezichten en een buschauffeur die zucht als je instapt. Dat is geen leven. Dat is overleven. En het maakt je op den duur murw. Je wordt wakker, je doet je plicht, en je gaat weer slapen. Week na week. Maand na maand.
In Thailand gebeurt er iets. Altijd. Zonder dat het moet
Op Jomtien Beach hoeft er niets, maar gebeurt er toch van alles. Mensen zitten op plastic stoelen met zeezicht, drinken een Chang, eten papayasalade, lachen om niks, en maken contact alsof het vanzelf gaat. Hier voel je geen haast, geen prestatiedruk, geen constante FOMO.
En weet je wat het mooie is? De dagen lijken lang, maar ze vliegen voorbij. Omdat je je niet doodstaart op een klok of een to-do lijst. Je loopt, je kijkt om je heen, en ineens ben je een uur verder — gewoon omdat je ademruimte hebt. In m’n video zie je precies wat ik bedoel: dat ritme, die rust, die warmte. Niet alleen van het weer, maar van de sfeer.
Dit is het leven — en ik laat het niet meer los
Elke keer als ik op Jomtien Beach ben, weet ik: dit is het. Dit is hoe het ook kan. Geen stress, geen ruis, geen doelstellingen per kwartaal. Gewoon mensen, gesprekken, eten, een beetje zon, een beetje rook, een beetje wind. En dat is genoeg.
Ik snap dat dit niet voor iedereen is. Maar als je je afvraagt of er meer is dan dat eindeloze gerace in Nederland? Dan is het antwoord: ja. Het ligt hier. Aan het strand. Met een koud drankje in je hand en niks op de planning.
